Waar ooit een forse parkeergarage en brede rondweg het Amsterdam UMC (AMC) in Amsterdam nagenoeg isoleerde van de directe omgeving, onderhouden gebouw en buurt nu een hechte relatie. Een nieuw park met paviljoen voor de hoofdentree van het medisch centrum brengt het ziekenhuis en de stadswijk zowel visueel (via diverse doorkijkjes) en logistiek (via loop- en rijroutes) tot elkaar en promoveert het ziekenhuis zelf van een gesloten bastion tot een toegankelijk en gastvrij domein dat midden in de actuele samenleving staat. De beide nieuwelingen zijn het product van samenwerking tussen de architectencombinatie Temp.architecture & studio Nuy van Noort en Studio BLAD.

Met een gevarieerd assortiment aan ontmoetingsplekken, van zitbankjes tot een collegezaal in de buitenlucht, faciliteert het park de contactmogelijkheden voor zorgpersoneel, cliënten, bezoekers én buurtbewoners. Bovendien is het park ingericht op een gemakkelijke oriëntatie en een gezonde wandeling.

Hart van het park is het entreepaviljoen: een compact volume dat doelbewust los staat van het medisch centrum en er in vorm en materiaalgebruik expliciet mee contrasteert. Is het hoofdgebouw een orthogonale, gesloten betonstructuur; het paviljoen heeft een open, organische hoofdvorm met veel gebogen componenten, gecombineerd met een warm interieur en een transparante uitstraling.

Aan de basis van de vrije vorm, ruimtelijkheid, doorzicht en uitzicht staat een constructie van vier flinke, betongevulde stalen buiskolommen, ingeklemd in de fundering en halverwege hun hoogte in het beton van het naburige voetgangersdek. Het viertal buizen draagt een rechthoekig frame van stalen raatliggers die aan alle zijden uitlopen in stalen dakliggers die vanaf hun steunpunten (ranke ronde buiskolommetjes) tot wel 12 m uitkragen. Aan de dakliggers is de stalen achterconstructie van de aluminium dakrand bevestigd.

Door het samenspel van uitkragende liggers en de gebogen en geleidelijk in hoogte verlopende dakrand, lijkt de dakschijf boven het paviljoen en het park op te stijgen. In elk geval werkt het dak als een iconische markering van de toegang tot het AMC.

Onder het dak beschrijft de vliesgevel een vloeiende, sierlijke slingerbeweging, van hol naar bol naar hol naar … . De gevel is opgebouwd uit paviljoenhoge, hol en bol gebogen glaspanelen. Het aantal verschillende paneelafmetingen is beperkt, zónder het vrije verloop van de gevel te limiteren. Het HR⁺⁺-glas is vervat tussen aluminium gevelstijlen, bevestigd aan de dakconstructie en op enkele plaatsen ondersteund door de ronde buiskolommen die tevens support bieden aan de uitkragende stalen dakliggers.

Om de ruimtelijkheid, doorzicht en uitzicht niets in de weg te staan, is de installatietechniek van het paviljoen geïntegreerd in de constructie-componenten. De kanalen en leidingen lopen boven het plafond, dóór de sparingen in de raatliggers. Vanaf de technische ruimte worden ze via de stalen kolommen naar het dak geleid. In omgekeerde richting wordt via de kolommen het water in de hemelafvoeren van het dak naar beneden afgevoerd.

Projectgegevens:

Locatie: Meibergdreef 9, Amsterdam • Oplevering: 2022 • Opdracht: Amsterdam UMC, Directoraat Huisvesting & Techniek • Architectuur: Temp.architecture & studio Nuy van Noort en Studio BLAD • Constructief ontwerp: Pieters Bouwtechniek Amsterdam • Advies bouwfysica en installatietechniek: Nelissen Ingenieursburo • Advies bouwkosten: Bremen Bouwadviseurs • Civiel technisch advies: Gryllus Advies • Bouwmanagement: BBC Bouwmanagement • Uitvoering: MedicomZes • Installaties: HOMIJ Technische Installaties • Staalconstructies: Holland Staal • Redactie: Arend Dolsma (Bouwen met Staal), mei 2024.