1e prijs: Frédérique Sanders (Technische Universiteit Delft) - SunMotion Roofsystem

De afstudeerder heeft onderzoek gedaan naar twee vitale trends binnen de architectuur: de toenemende vraag naar zonnecellen op gebouwen én de toenemende vraag naar natuurlijk licht in gebouwen. Het mandaat van het Europese Parlement verplicht dat alle nieuwe gebouwen die in Europa na 2020 worden gebouwd, (bijna) energie neutraal zijn. Hierdoor is het algemeen verwacht dat in deze eeuw PV cellen een belangrijke rol gaan spelen. Bovendien tonen actuele studies nu het belang en de voordelen van natuurlijk daglicht aan. Voor zonnecellen is direct zonlicht noodzakelijk en voor diffuus daglicht is juist het weren van het directe licht essentieel; door deze twee functie-eisen te combineren, heeft de afstudeerder een esthetisch aantrekkelijk, nieuw daksysteem ontwikkeld waarin beide trends zijn geïntegreerd. Doordat de driehoekige, witte aluminium panelen van het daksysteem meebewegen met de zon gedurende de dag, ontstaat er zowel een constant, comfortabel daglicht niveau in het gebouw, als een 40% hogere productie van zonne-energie op het gebouw. Een solar tracking systeem is voor deze innovatie een essentieel onderdeel.

Het ontwerp voor de Heros Daylight School op het Marineterrein in Amsterdam geeft een voorbeeld van de manier waarop deze integratie van daglicht en zonne-energie kan worden uitgevoerd op zowel een esthetische als een eco-effectieve manier. In de detailtekeningen is te zien dat de zonnecellen bevestigd zijn op aluminium platen, die constructief worden gedragen door een diagonaal grid van stalen ‘liggers/kokers’ (op maat gemaakt en ‘hol’ van binnen voor de elektra).

Door de positieve reacties op dit afstudeerproject, is de afstudeerder sinds februari 2017 het daksysteem -genaamd SunMotion - aan het valideren opdat er een mogelijkheid zou zijn om het daadwerkelijk te realiseren. In juni 2017 is het eerste prototype in versimpelde versie geplaatst bij een Van der Valk hotel in Duitsland. Het daksysteem is daar uitgevoerd in roestvrijstalen aluminiumplaten 3mm, witte poedercoating.

Het oordeel van de jury:
Overal in het straatbeeld verschijnen zonnepanelen op de daken en dat is meestal zonder aandacht voor de architectuur van het gebouw. Bovendien zijn de panelen star aangebracht wat niet leidt tot de meest optimale energieopbrengst. Deze afstudeerder dacht dat kan beter. Zij ontwikkelde een dynamisch beweegbaar daksysteem dat zonne-energie optimaal benut en tegelijkertijd daglicht filtert. Deze integrale oplossing is bovendien in het architectonisch ontwerp meegenomen. De jury is enthousiast over het idee en de doorontwikkeling tot een product en is lovend over het ondernemerschap waarmee deze student het idee ook echt in de praktijk aan de man brengt. Een mooi voorbeeld van archineering, waarin product-ontwikkeling, vormgeving en toepasbaarheid elkaars versterkende factoren zijn ‘Leuk onderzoek, duurzaam, integrale toepassing van staal, fraaie oplossing voor atria in gebouwen’, de jury wordt er blij van.

2e prijs: Wesley Verhoeven (Technische Universiteit Delft) - Alamar’s Material Warehouse

Parallel to the Cuban Revolution a reuse mentality emerged. During the beginning of the revolution American technicians left the country and Fidel Castro had to re-educate the Cuban people to repair machineries. One of the famous slogans of this repair and reuse movement was ‘Worker build your own machinery’, which later changed into: ‘To beat Imperialism in the battle of replacement parts’. This repair and reuse mentality became also visible within the homes of people and was encouraged through books by the government. The book El Libro de la Familia could be seen as an elaborated repair manual which explains in detail how to repair and reuse parts and objects. This ingenuity of reusing is known as technological disobedience.

Meanwhile in Cuba a sustainable reuse society emerged, our Western world invented technological obsolescence. Technological obsolescence is when products are still working but are no longer needed and therefore replaced, a system with the purpose of generating money. This system resulted into our throw-away society. If Cuba opens up it will also open up to new material flows and the possible negative effects of our throw-away society.

The Material Warehouse provides a system where disregarded materials and objects can be brought to and transformed into resources. The building transforms disregarded materials into raw materials, reusables and upcycled objects. A machine build upon the idea of a circular economy. As waste is part of our daily lives the buildings within the waste-management should be treated as equally important. However the current state is different, the buildings are alienated from communities. They are hidden away from the public and interaction is almost impossible. Alamar’s Material Warehouse proposes to bring back these buildings within communities and look for an alternative solution to create a beacon of local pride.

Alamar’s Material Warehouse is a machine which digests disregarded materials and objects. Within the machine the materials and objects will flow through different stages. The first stage is the drive-by and drop-off zone where people can drop-off their disregarded materials. From here the materials will go on a machine which brings it through different stages such as disassembling, categorizing, up-cycling before it reaches the public warehouse where people can buy reclaimed objects and materials

Het oordeel van de jury:
Vanuit een indringend maatschappelijke engagement, geïnspireerd door het scherpe contrast tussen hergebruik en repareren van kapotte onderdelen op Cuba en de westerse wegwerpmaatschappij heeft de afstudeerder Alamar’s Material Warehouse ontwikkelt. De jury heeft bewondering voor het concept waarbij het gebouwontwerp voor een ‘hergebruik fabriek’ een zichtbare plaats krijgt in de maatschappij. ‘Leuk verhaal creatief in beeld gebracht, bij uitstek maatschappelijk relevant’, zichtbaar staal als ontwerpmiddel’, concludeert de jury.