Bouwen met staal is economisch bouwen. Het toepassen van een staalconstructie kan uiteenlopende – directe en indirecte – kostenvoordelen opleveren. Deze opbrengsten komen vooral aan het licht bij een brede, integrale kostenbenadering.

Bij integrale kostenbenadering worden bijvoorbeeld de kosten van een draagconstructie (skelet en vloeren en eventueel het dak) bekeken in samenhang met andere onderdelen van de bouwkosten: fundering, gevel, binnenwanden en installatietechniek. Ook wordt meewogen welke invloed de constructie heeft op tijdsgebonden bouwkosten, zoals bouwpersoneel, bouwmaterieel, hulpconstructies, transport en infrastructuur. En het effect op latere investeringen in de gebruiksfase wordt meegeteld, zoals onderhoud en herindeelbaarheid en aanpasbaarheid.

Door al bij het voorlopig ontwerp met een ruime blik te kijken naar eigenschappen en toepassingsmogelijkheden van een staalconstructie komen bekende en minder bekende kostenfactoren en -voordelen in hun onderlinge relaties naar voren.

Twee voorbeelden

Naarmate de gebouwhoogte toeneemt, gaat reductie van constructiegewicht zwaarder wegen. Het geringe gewicht van een stalen draagconstructie vertaalt zich in een relatief lichte fundering en een beperktere inzet van vrachtwagens, kranen en (tijdelijke) hulpconstructies. Vooral bij toepassing van geïntegreerde liggers gaat de gewichtsreductie samen met een geringe constructiehoogte. Hierdoor is bij hogere gebouwen aanzienlijk te besparen op de kosten van gevelconstructies.

Met een skeletvormige stalen draagconstructie ontstaan ruime, vrij indeelbare en aanpasbare volumes en plattegronden. Tijdens ontwerp, bouw en in de gebruiksfase zijn veranderingen aan bijvoorbeeld gevels, vloeren, trappenhuizen en leidingwerk eenvoudig door te voeren. De wijzigingen zijn mogelijk tegen relatief geringe financiële inspanningen en op elk gewenst moment, óók na dertig of veertig jaar.

• Meer lezen over integraal benaderen van kosten? Download de artikelen uit het vakblad Bouwen met Staal 196 en 173.